[…] Καινούριους τόπους δε θα βρεις, δε θαβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ασπρίζεις.

Ζούμε και δρούμε μέσα στο χώρο που ξετυλίγεται τόσο η προσωπική ζωή μας όσο και η συλλογική ζωή της ανθρωπότητας. Η ζωή εκτείνεται μέσα στο χώρο, χωρίς η ίδια να έχει στην κυριολεξία γεωμετρική έκταση. Για να ζούμε, έχουμε ανάγκη από έκταση, από προοπτική, από ορίζοντα. Ο χώρος είναι απαραίτητος στην ανάπτυξη της ζωής όπως ακριβώς και ο χρόνος.

Σήλια Νικολαίδου, Η κοινωνική οργανωση του αστικού χώρου